Trabzonspor'un ölçülü meydan oyuncusu Manolis Siopis, bordo-mavili kulübün 190. sayısına açıklamalarda bulundu. Futbola çok önemsiz yaşlarda, evinin bahçesinde babasıyla bu arada oynayarak başladığını dile getiren Siopis, “Asıl futbola start hikayem ise köyümüzdeki yüksekokul ile oldu. 9 yaşlarında akademiye gittim. Babam doğrusu yaşadığımız yerde acemi ayak tamamı oynuyordu. Amatör şekilde oynadığı yıllarda 3. Lig'den öneri almış lakin dedem gitmesine izin etmemiş.

Çiftliğimiz bulunduğu düşüncesince orada emek harcaması namına topçu olmasını istememiş. Daha sonraları ego ve koca kardeşim dünyaya geldikten sonraları bizlere futbolu öğretti, futbolu sevdirdi. Belki de kendisi düşlerini gerçekleştiremediği düşüncesince bizim hayallerimizi yaşamamızı istedi. Açıkçası Yunanistan'da yaşadığım yerden ayrılıp 14 yaşlarında Atina'ya Olympiakos'un altyapısına gittiğimde hevesli yaşama evvela adımımı attım. 19 yaşlarındayken Ujinidis isminde yanında öğretmen beni görmüş oldu ve istedi. Oradan yanında yıllığına hocanın istediği kulübe kiralık şekilde gittim. Bana güvenen ve Yunan Süper Ligi'ne hamle atmamı sağlayıcı hocam oydu” ifadelerini kullandı.

“Ailem şuan çiftlikte, mahsus ego de orada olabilirdim”

“Futbolcu olmasaydın ne mesleği yapardın?” sorusuna, “Bilmiyorum, düpedüz dayanıklı düşünmedim. Ancak etraflı akrabalarım çiftlikte şu an, mahsus ego de orada olabilirdim” yanıtını verici Siopis, Trabzon'a gelmeden evvela dostlarının ön yargılı bulunduğunu dile getirdi. Siopis, “Bana baştan sona ön yargıyla alengir yorumlar yapıyorlardı. Ancak; Türkiye'ye geldiğimde ayırt ettim ki esasen çok çok benziyoruz. Hatta aynıyız ayrım diyebilirim. Sezon başlangıcında Trabzon'a geldiğimde ise bunun büküm kere fazlasını gördüm. Çünkü tamamen aynıyız. Trabzonlular da bizim gibi, Yunanlar gibi. Çok hareketli, çok enerjik ve çok çılgınız” halinde konuştu.

“Asker gibiyim”

Trabzon'a geldiği ve evvela müsabakasını oynadığı günden itibaren sevgi, huluskârlık ve sıcaklığı en dikçe hissettiğini kaydeden Siopis, “Yanlış hatırlamıyorsam Sivasspor maçıydı. Müsabakanın 75. çabucak oyuna girdiğimde ve tamamı ayağıma aldığımda tribünlerde o ısıdam samimiyeti hissettim. Benim yanında düzen tarzım var, saf ki ilgilendiren olduğum kulübüm düşüncesince ayak tamamı oynuyorum lakin taraftarlarımız düşüncesince de oynuyoruz bu oyunu. Bunu tanım buyurmak icabında er gibiyim diyebilirim. Bu biçimde oynarım ve o yüzden çevre taraftarlar da beni çok severler. Ben de bu sevgiyi evvela andan itibaren hissettim ve amma velakin kulübümüz düşüncesince en iyisini vermeye çalışıyorum” sanarak konuştu.

“Hamsiyi çok seviyorum”

Bordo-mavili takımında en dobra Bakasetas ile anlaştığını vurgulayan Siopis, “Alanyaspor'da rollendirirken deplasmana Trabzon'a gelmiştik. Trabzon'daki oteldeki restorana girdiğimizde yanında de ne göreyim, Hamsi yapmışlar. Yunanistan'da da tığ hamsiyi çok yapmaktayız ve ego de çok aşama çok severim. Restorandaki çalışanlara sorduğumda Trabzon'da hamsinin en iyisini bulunabileceği yerlerden birisi bulunduğunu söylediler. Ben muazzam yanında tabağı bitirdim. Hatta Bakasetas beni görüp 'Ne yapıyorsun' demişti. Hamsiyi çok seviyorum, buradaki hamsiyi hâlâ da sevdim. Kulüpte en dobra anlaştığım aktör saf ki Bakasetas. Onunla bu arada üç sene oynadık. Onun haricinde ise Yusuf Sarı. Onunla da çok eğleniyorum, çok şakalaşıyoruz. Takım arkadaşlarımızın bütünü genel anlamda çok iyi, çok zait insanlar” dedi.

“Fenerbahçe maçında göz kamaştırıcı yanında hava vardı”

Fenerbahçe galibiyetinin arkası sıra atmosferin eksiksiz bulunduğunu kail Siopis, “Pandemi kısıtlamaları olmasaydı tamamen kırcı yanında statta taraftarlarımızla beraberce oynayacaktık. Ancak gine de nısıf dolulukta ayrım göz kamaştırıcı yanında hava vardı. Galibiyetten sonraları doğrusu baştan sona beraberce raks ettik. Ben Kolbastı'yı izlemiştim. YouTube'da 2010-2011'den yanında videoteyp var. Bir bitiş maçı sonrası sanırım, Ceyhun orada oynuyordu. Hatta altmış yanında bin ad vardı stadyumda. Onu izlemiştim harikaydı ve onu deminden ego yaşadım. Çok güzeldi” ifadelerini kullandı.

HABERİ SİTEDEN OKU...