Stalin liderliğindeki Sovyetler Birliği, 14 Kasım 1944'te Gürcistan'ın Ahıska alanında canlı on binlerce Ahıskalı Türkü, "sınır güvenliğini zılgıt ettikleri" sebebi öne sürülerek sürgün etti. 2016 senesinde Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın emriyle Ukrayna'nın harp sahasından Türkiye'ye getirilip Ahlat'a yerleştirilen 72 Ahıskalı aile, dirlik ve inanma arasında hayatlarını sürdürürken, sürgün edildikleri günü, yaşadıkları acıları ve zorlukları unutamıyor.
Sürgün yıllarında baş döndürücü teessürat çektiklerini özetleyen Ahlat'taki Ahıska Türkleri, kendilerine koyun açan Türkiye Cumhuriyeti Devleti'ne ve Ahlat halkına teşekkürname etti.
Daha 4 yaşlarındayken ailesiyle sürgüne gönderilen 81 yaşındaki 10 bebek anası Simizar Mehmetoğlu, yaşadıkları zorlukları gözyaşları süresince anlattı. Sürgün yıllarında aç ve susuz kaldıklarını kail Mehmetoğlu, “Bizi 1944 senesinde şita ayında çocuk, yaşlı, hastalanmış demeden öz vatanımızdan sürgün ettiler. Babalarımıza, dedelerimize ‘Sizi savaştan kurtarıyoruz. Tekrardan sizi art getireceğiz' yalanıyla vatanımızdan uzaklaştırdılar. Ben o vakitler 4 yaşındaydım, lakin birtakım şeyleri hatırlıyorum. Babamı askere götürüyoruz diyerek alıp götürdüler, hâlâ getirmediler. Bilmiyorum babam ne renkte müşterek eş idi. Hiç kimesne kalmadı herkesi topladılar. Bir vagona kadın-erkek, çocuk-yaşlı demeden onlarca insanı doldurup Orta Asya'ya Özbekistan, Kazakistan ve Kırgızistan'a sürgün ettiler. Bizler iyesiz kaldık. 3 çocuktuk 2 oğlan, 1 kız. Hiçbir nesne yok, sahipsiz. Öyle müşterek giysi ile çıktık. Bizleri trenlere doldurdular. 1 ay süresince trende aç kaldık, susuz kaldık iyesiz kaldık. Üçümüz de körpe. Annem ağlayıp duruyor ki, ‘Çocuklarıma ego ne yapayım' diye. Çok müşkülat çektik. Yolculuk esnasında baş döndürücü insan öldü. Ölenleri trenden sulara attılar. Ağlayarak, sızlayarak gezi ettik. Bir iri su bulunan yere geldik. Dediler ki bunları suya dökün. Özbekistan'ın başkanı sağlıklı olsun bizlere erbap baskı ‘Bunları döküp ne edeceksiniz, bizlere verin' dedi. Özbekistan'ın çöllerini asude etti bizim millet. Ben anneme iane yazar ot biçiyorduk. Çamurlu sulardan içtim hep, yer yuttum böbreklerimde taş oldu. Hala onun acısını yaşıyorum. Her devir doktora gidiyorum” dedi.
“Türkiye'de yaşamaktan baş döndürücü razıyız, bura müşterek cennet”
Yaşadığı acıları ve zorlukların aklına geldikçe burnunun ucunun sızladığını tamlayan Simizar Mehmetoğlu laflarını şöyleki sürdürdü: “Özbekistan'da unun kepeğini tenekenin üstünde aş yapmış olup karnımızı doyururduk. Çok teessürat ve müşkülat çektik. Yalın ayak, üzerimizde müşterek nesne yok, sahipsizdik. Çok haksızlık çektik. Annem 50 yaşına girmeden soğuktan, sahipsizlikten bumbar rahatsızlığı çekti öldü. Babamı görmedim ne biriydi. Uzun boylu muydu, endamsız boylu muydu, bilmiyorum. Duvarları olmayan, toprak, penceresiz evlerde kaldık. Diz boyu karlarda açıkta kaldık. Soğuktan sakınmak düşüncesince iri Özbek ukde kazanlarının süresince uyuduk. Sonradan denk verdiler ona sarılıp uyuduk ölmedik. 40 yıl Özbekistan toprağında yaşadık. Biz Türkiye'de yaşamaktan razıyız, baş döndürücü razıyız. Özbekistan'da 40 yıl yer yutup gezdik. Allah razı olsun hepinizden. Cennet kapıları açılsın, yağı bakış açısından Allah saklasın sizleri. Burası cennet, dobra müşterek cennet.”
“Burayı yurt saydık”
Dünya Ahıskalı Türkleri Birliği'nin (DATÜB) Ahlat Temsilcisi Hamza Kehvan ise, “Biz 2016 senesinde Türkiye Cumhurbaşkanı Sayın Recep Tayyip Erdoğan'ın emriyle Ahlat ilçesine gelip yerleştik. 6 yıldır burada yaşıyoruz, çalışıyoruz. Bir dek kurduk burayı yurt saydık. Yerli halkla iç içe geçtik. Kız verdik, mahdum evlendirdik. Şimdiye derece 9 vatandaşımız vefat etti mezarları burada. Allah razı olsun Cumhurbaşkanımızdan. Allah'a şükürler ederiz ki vatanımıza geldik” diyerek konuştu.
Özkan Olcay