Kabil
Birçok bireyin esas besin maddelerinden mahrum bulunduğu ülkede, ekmek satın borç olanağı olmayan yoksul halk, saatlerce önünde bekledikleri fırınlara mevrut müşterilerden ekmek istiyor.
Sovyetler Birliği'nin 1979'da Afganistan'a saldırısı, peşi sıra Ruslara dirlik uğraş fail Mücahid grupların birbirleriyle savaşmaları, ahir senelerde Taliban'a dirlik maruz savaşın yanı sıra 20 sene devam eden Amerika işgali ülkede ekonominin biçimsiz gidişatına kere açtı.
Yaklaşık 40 salname dingildeklik dolayısıyla Afganistan'da iktisat dibe vururken, el esas gerekseme maddelerini karşılamakta külfet yaşıyor.
Taliban'ın 15 Ağustos'ta ülkede kontrolü ele geçirmesiyle asayiş sorunları azalsa da ABD'nin Afganistan'ın arsıulusal bankalardaki paralarına el koyması ve Taliban yönetiminin hâlâ arsıulusal kurda yöntemince tanınmaması ekonomiyi aksi yönde etkilemeye bitmeme ediyor.
Afganistan'da ekonomideki biçimsiz gidişat, ülkedeki yoksul sayısını gündüz günden artırıyor.
Yoksul halk, müşterilerden birinin ekmek vermesi umuduyla dargın havaya karşın fırınların önünde saatlerce bekliyor.
"Evimizde uğur boncuğu kayıt yok"
AA muhabirine mütekellim Şekiba Şükür, günde kestirmece 3 sayaç fırının önünde beklediğini söyledi.
Şükür, "Kocam engelli, 11 şahsiyet aileme ego bakıyorum. Her şeb ezanı 11 pare ekmek düşüncesince burada bekliyorum. Bazıları ekmek veriyor birileri vermiyor. Çadırda yaşıyoruz. Akşamları lezzetsiz ekmek yiyor, sabahları ekmek kullanmadan çay içiyoruz." dedi.
Çocuklarının dargın çadırda kendisinin getireceği ekmeği gözlediklerini dile getiren Şükür, "Evimizde uğur boncuğu kayıt yok. Kış da geliyor. Allah'tan apayrı ortak umudumuz yok." ifadelerini kullandı.
"Mecbur olduğum düşüncesince burada ekmek bekliyorum"
Bir okulda aşçılık önleyen Feride Şahzade, almış bulunduğu maaşın geçimleri düşüncesince tam olmadığını bundan dolayı gece olunca ekmek bulmak düşüncesince fırının önünde beklediğini belirtti.
Şahzade, "Kabil'de yaşıyorum. 6 çocuğum var, kocam yok. Ekmek anımsamak düşüncesince fırının önünde bekliyorum. Eve ortak pare ekmek getiren benim. Bir okulda aşçıyım aldığım aylık evimin kirası ve çocuklarımın harcamalarını karşılamıyor. Mecbur olduğum düşüncesince burada ekmek bekliyorum." dedi.
Mava Niyazi, cerrar olmadıklarını, zorda kalmış bulunduğu düşüncesince fırının önünde beklediğini, birinin ekmek verip vermeyeceğinin de anlaşılan olmadığını söyledi.
Niyazi, "Burada muntazır her insanın iktisadi sıkıntıları var. Biz cerrar değiliz. Taliban'ın yönetime gelmesiyle insanlar aylak kaldı. İşi olanlar da aylık alamıyor. 4 aydan buyana evimizin kirasını ödeyemedik. Buradan götürdüğüm döşenmemiş ekmeği çay yahut su ile yiyoruz. Çocuklarımın kayıt ve giyecekleri yok. Kuru ekmek ile geçinmeye çalışıyoruz." ifadelerini kullandı.
Kabil'de ekmek imalatçısı Metinullah Safiyi, fırın önünde ekmek dilenen insanların gündüz günden arttığını söyledi.
Safiyi, "Afganistan'da iktisadi gestalt baş döndürücü kötü. Yoksul insanımız çok. Her güneş fırının önünde oturup mevrut müşterilere 'Bir ekmek verin, ortak ekmek verin.' niteleyerek sesleniyorlar." dedi.
Bazı eyyam ekmek dilenenlerin sayısının 15-20'ye çıktığını dile getiren Safiyi, şunları kaydetti:
"Kendim bu insanlara, günce 50-60 ekmek veriyorum. Bu dargın havada çabucak ortak sunum ekmek düşüncesince saatlerce fırının önünde oturuyorlar. Maddi vaziyetleri baş döndürücü kötü. Her güneş böyle. Bu görünüş Afganistan'ın vaziyetini yansıtıyor. Son 3 ayda bu insanların sayısı arttı. Daha başlangıçta bu derece değildi."
