Iraklı gencin Avrupa imgesel çirkin muamelat görmüş olduğu sığınmacı kampında kabusa dönüştü

Bağdat

1999 Bağdat tevellütlü ve rüştiye mezunu Cebir, orak ayı ayında ülkesini vazgeçme ederek, insanoğlu kaçakçıları marifetiyle geçmiş Belarus’a gitti, arkası esna kanuni sıfır yollarla Litvanya’ya derece ulaşabildi.

Ancak Iraklı dinç kalmış olduğu kampta çetince dirim koşulları ve çirkin muameleye dayanamayarak doğacak bulamadığı ülkesine hâllenmek mecburiyetinde kaldı.

Cebir, sıkıntılı ve umutsuzlukla sonuçlanan yolculuğunu Bağdat’ın eş-Şule bölgesindeki ağababa evinde AA muhabirine anlattı.

"Irak’ta rüya görmediğim düşüncesince dünya dışına tedricen doğacak aramaya çalıştım." diyen Cebir, "Yüzlerce dinç üzere burada okusam da çalışsam da birlikte nesne elde edemeyeceğimi biliyorum. Ailem, Irak’ı vazgeçme etmeme karşıydı. Onlara dü haftalık yolculuğa çıkıp arka döneceğimi söyledim." halinde konuştu.

"Hapishaneden kaçarken esasen hapishanede hayatta olmak istemedim"

Bir ekip arkadaşla Belarus Büyükelçiliği'nden ara sınav aldıklarını ve 3 gündüz içinde bu ülkeye vardıklarını aktaran Cebir, şöyleki bitmeme etti:

"Burada da 4 gündüz içinde birlikte insanoğlu kaçakçısıyla tanışarak ayrıksı yere gitmeye çalıştık. Litvanya sınırına akla yatkın yola çıktık ve oradaki askeri yeri birlikte tane on paralık ve duyurulmayan halde geçerek ülkeye antre yaptık. Benim hedefim; oradan Almanya’ya geçmekti. Ancak Litvanya’ya antre esnasında arkadaşlarımdan bir tanesi kamerasıyla fon almaya çalışınca askerler peşimizden koşarak bizi yakaladılar ve sığınmacı kampına bıraktılar. Kamptaki askerler bizlere aşırı çirkin davranıyordu. Yemek ve meşrubat dair teessürat vardı ve ayrımcılığa sunulan kalıyorduk. Askerler bize; ‘Siz Araplar teröristsiniz ’diyordu ve bizi sopayla dövüyordu, delik yaşartıcı doğal taş yağı lambası yağı fark kullanıyorlardı. Üzerimize kapik fark salıverdiler. Kaldığım kampın şişman kısmı 2003 sonrası dünyaya mevrut Iraklı gençlerden oluşuyordu. Ben, hapishaneden (Irak) kaçarken orada da hapishanelerde hayatta olmak istemedim ve vaziyeti görür görmez arka deveran sonucu aldım."

Kamptaki çirkin muameleye huzur demonstrasyon karşılayıcı arkadaşlarından dü bireyin kayıplara karıştığını özetleyen Cebir, kendilerinden hala salık alınmadığını söyledi.

Ali Şakir Cebir, Iraklıların yanında Suriye, Afganistan ve Afrika ülkelerinden de gençlerin kamplarda olduğunu kaydetti.

Irak’a hâllenmek istediğini bildirince de Irak makamları kabilinden arka getirildiğini anlatım fail Cebir, şuan yapım materyali satan birlikte dükkanda çalışarak, 3 erkek, 2 kız, ağababa ve anneden oluşan ailesinin geçimine asistan olmaya çalışıyor.

Sağ gözünü muharebede kaybeden baba

Genç Cebir’in 62 yaşındaki babası Şakir Cebir de, Irak’ta gençlerin geleceğinden bulut duyduğunu anlatım ederek, "Irak’ta çoluk çocuk hamaliye fark yapması imkansız durumda. Bu ülkede gençlere nazar boncuğu emek vermek fırsatı ve olanağı bulunmuyor. Hepsi ülkeden uzaklaşmak istiyor. Ben, herhangi birlikte şeye karşın oğlumun dünya dışına kaçmasını istemiyordum fakat tutamadım da. Evi, bu yaşta kurduğum birlikte tezgahta göveri satarak geçindiriyorum. 17 sene Musul'a ilişkin Sincar, Telafer ve Baac’da askeriye yaptım. İran-Irak Savaşı’nda salim gözümü kaybettim fakat şu an maaşım fark yok." diyerek konuştu.