Muş'ta göçerler yayladaki akıbet günlerini geçiriyor

Muş

.w3-content { max-width: 100%; margin: auto;} .w3-tooltip, .w3-display-container {position: relative;} .w3-black, .w3-hover-black:hover { color: #fff!important; background-color: #000!important;} .w3-display-left { position: absolute; top: 50%; left: 0%; transform: translate(0%,-50%);-ms-transform: translate(-0%,-50%);} .w3-display-right { position: absolute; top: 50%; right: 0%; transform: translate(0%,-50%);-ms-transform: translate(0%,-50%);} .w3-btn, .w3-button {-webkit-touch-callout: none;-webkit-user-select: none; -khtml-user-select: none;-moz-user-select: none; -ms-user-select: none;user-select: none;} .w3-btn, .w3-button {border: none;display: inline-block;outline: 0;padding: 8px 16px;vertical-align: middle;overflow: hidden;text-decoration: none;color: inherit;background-color: inherit;text-align: center;cursor: pointer;white-space: nowrap;}Muş'ta göçerler yayladaki akıbet günlerini geçiriyor

İlkbaharda Diyarbakır'dan gelmiş olarak yaylaya çıkan göçerler, toplumsal yaşamdan ve teknolojiden uzak, doğayla iç içe dirim sürüyor. Bazı göçerlerin devir dolayısıyla geçmiş olduğu bugünlerde, bölgedeki iyi havayı okazyon bilici aileler birlikte müddet henüz yaylada konaklamayı yeğleme etti.

Erkeklerin, hayvanların tagaddi ve bakımını icra ettiği Şenyayla'da, hanımlar ise günce atlatmak ve kemirmek pişirme işiyle ilgileniyor.

Göçerlerden 103 yaşındaki Halime Koçağa, gazetecilere, atalarından devraldıkları kıl deri geleneğini yüzyıllardır sürdürdüklerini söyledi.

Ömrünün şişman bölümünün hayvancılıkla geçtiğini tabir fail Koçağa, şu şekilde konuştu:

"Yaylaya çıktığımızda hayvanları sağardık, kapçık ayranı yapardık. Çobanlara, misafirlere kemirmek yapardık ve kurduğumuz tandırda atlatmak pişirirdik. Kalan yersiz çağımızda ise kıl çadırı yapardık. Keçi kılından, 4-5 hanımla fakat 20 günde birlikte kıl çadırı anık duruma getirirdik. Yazın yaylada, kışın köyde ömrümüzü şişman seviyede çadırda geçirdik. Hayvancılık yaptığımız düşüncesince kıl deri bizim düşüncesince aşırı önemlidir."

Hamit Koçağa, 20 bin küçükbaş ve 7 bin yöresinde kocabaş hayvanlarının olduğunu belirterek, "İlkbahar mevsimiyle yaylaya çıkmaya başlıyoruz. Sonbahara derece kıl çadırlarda kalıyoruz. Zorlu birlikte iş fakat çadırlar su geçirmez, zarfında ferah ferah barınabileceğimiz dirim alanıdır. Ben 58 sene ilk çadırda doğmuşum. Hayatımızın şişman kısmı kıl çadırda geçti." sanarak konuştu.

Kadın göçerlerden Muhbet Gölbaşı da yayla yaşamını sevdiğini anlatarak, "Ekmeğimizi kendimiz pişiriyoruz. Köyde ot bulunmadığı düşüncesince yaylaları yeğleme ediyoruz. Peynir ve sütlerimizi sattık. Kışlık ihtiyacımız peynir, tereyağı, yoğurt üzere ürünlerimizi hazırladık. Birkaç çağ sonradan da evimize döneceğiz." ifadelerini kullandı.