Kırklareli
Meryem Yelekçi'nin müşterek sene evvela rahatsızlanması dolayısıyla Demirköy ilçesine ilişkin Beğendik köyünden Lüleburgaz Ramazan Yaman Huzurevi'ne yerleşen çift, birbirlerine duydukları hatır ve nazikâne dikkati çekiyor.
Muttalip Yelekçi, huzurevinde yatağa bağımlığı eşinin bakımlarını yapıyor, yiyeceklerini yediriyor.
Zaman devir yaşlılar yurdu çalışanının sebebiyle tekerli sandalyeye bindirdiği eşini koridorda gezdiren Yelekçi, göz içinde elini tuttuğu eşine deneyimsizlik yıllarını anlatıyor.
Muttalip Yelekçi, AA muhabirine, 1953 senesinde dünürcü usulüyle tanışarak evlendirilmiş olduğu eşiyle baş döndürücü bahtiyar seneler geçirdiklerini söyledi.
Eşini 69 sene evvela evvel görmüş olduğu heyecanla sevdiğini tamlayan Yelekçi, eşiyle birbirlerinin elini tek devir bırakmadıklarını tabir etti.
Yelekçi, deneyimsizlik yıllarında rençperlik yaparak geçimlerini sağladıklarını, arpa, orak, mısır, harman, odun getirme kabil herhangi müşterek şeyi eşiyle baş başa yaptıklarını anlattı.
"Eşim gözlerini kapayana derece ona bakacağım"
Eşinin hastalığı dolayısıyla müşterek senedir yaşamlarını huzurevinde geçirdiklerini vurgulayan Yelekçi, "Elini tek bırakmıyorum, kendim besliyorum eşimi. Onu aç bırakmam tek zaman. Bazen kızdırıyor beni, kemirmek istemiyor. Aç durmasını istemiyorum. Yemek yediğinde rahatlıyorum, seviniyorum." dedi.
Eşiyle yârenlik ederken devir kurnaz duygulandığını özetleyen Yelekçi, şöyleki konuştu:
"Son yıllarda hitabı da bitti. Ben konuşuyorum, anca bakıyor. Eski yılları ona anlatıyorum. Bazen deneyimsizlik yıllarım aklıma geliyor. Gençlik yılları özlenmez mi, özlüyorum ancak nerede bulalım onu. Geçti, bitti. Eşimin dobra olmasını istiyorum, yesin, içsin, yatsın, kalksın, gezsin isterim ancak dizleri gitmiyor. Eşim gözlerini kapayana derece ona bakacağım. Artık emektar yılları bulamayız."
Yelekçi çiftinin 6 bebek dünyaya getirdiği, bunlardan üçünün yaşamını kaybetmiş olduğu öğrenildi.
